Blakroc - By The Black Keys & guests

Λοιπόν, ανεβάζουμε κάτι σήμερα έτοιμοι να φάμε ακόμα ένα warning από το blogspot για upload μουσικής που υπάγεται σε πνευματικά δικαιώματα κλπ. Κι αυτό γιατί γενικά το θέμα Black Keys τον τελευταίο καιρό αποτελεί τεράστιο κεφάλαιο παγκοσμίως. Τελευταία φορά θυμίζω, το είχαμε πάθει με το άλμπουμ των System of a Down...

Είναι σύνηθες το φαινόμενο καινούριες μπάντες να φέρνουν ξανά στα αφτιά μας τον παλιό 70's rock ήχο, κάπως πιο σύγχρονο, αλλιώτικο, αλλά που σου φέρνει ξεκάθαρα στο μυαλό Led Zeppelin, Hendrix, Allman Brothers και τα λοιπά. Δεν είναι απαραίτητα μίμηση του παλιού ήχου, κάθε άλλο μάλιστα, μας αρέσει κιόλας. Τρανταχτό παράδειγμα τέτοιας περίπτωσης είναι οι White Stripes, αλλά πάει καιρός από τότε που έβγαλαν τον τελευταίο καλό τους δίσκο, δεν είχαμε και μπλογκ τότε, είναι και κάπως ξεπερασμένοι, κάνανε το μπαμ τους, μακάρι να ξανακάνουν, μέχρι τότε εμείς θα μιλάμε για το επόμενο τεράστιο μπαμ του παλιόφερτου ήχου, τους τρανούς The Black Keys.

Μην κατεβάσετε το άλμπουμ που σας δίνω αν δεν έχετε σχηματίσει ακόμα μια καλή εικόνα για το τι εστί Black Keys. Είναι ότι καλύτερο υπάρχει αυτή τη στιγμή στο νεο-indie rock. Ένα ντουέτο με ντράμερ και κιθαρίστα τραγουδιστή από το Ohio. Mινιμάλ εναλλασσόμενα ριφάκια και μελωδίες στην κιθάρα, σε αργό ρυθμό, και βραχνές southern blues-rock βραχνές φωνές. Προτεινόμενοι δίσκοι γνωριμίας, The Big Come Up (2002), Brothers (2010), και φυσικά, το καινούριο -αρκετά καλό- El Camino (2011). Για το τελευταίο βλέπε και πάνω δεξιά.



Ερχόμαστε τώρα και στο παρόν άλμπουμ. Ένα χρόνο πριν την υπερδισκάρα ονόματι Brothers, οι Black Keys ενθουσίασαν άπαντες με το project αυτό. Λέγεται Blakroc, και με λίγα λόγια είναι ότι ακριβώς ξέρουν να κάνουν οι Black Keys, αλλά με την προσθήκη διάφορων καλεσμένων, κυρίως hip hop και soul καλλιτεχνών. Τα κιθαριστικά ριφάκια, οι μελωδίες, η φωνή του Dan Auerbach στο ίδιο μοτίβο, που όμως έρχονται και παντρεύονται ΜΑΓΙΚΑ με τους: Mos Def (τι θεότητα είναι αυτή γαμώ), Ludacris, Nicole Wray, Ol' Dirty Bastard (Wu-Tang Clan), και πολλούς άλλους.



Γενικά το έχουμε ξαναπεί. Αυτοί οι άνθρωποι είναι το μέλλον. Έχουν εξ' αρχής το δικό τους στυλ, την δικιά τους ταυτότητα, δεν επαναλαμβάνονται, απ' ότι φαίνεται έχουν μυαλό που θα αργήσει να στερέψει. Θέλουμε τέτοιους τύπους. Να μπορεί να τους ακούσει κόσμος ξεκινώντας από τον τελειωμένο κάφρο μεταλλά μέχρι και τη μάνα μου. Respect.

ΥΓ. Ας ελπίσουμε να τους δούμε και από τη χώρα μας κάποια στιγμή (πρρρ). Είναι μάλλον γεγονός ότι τα συγκροτήματα αυτά έρχονται Ελλάδα όταν είναι στα κάτω τους, ή όταν έχουν ανάγκη από αρπαχτές, ή και τα δύο μαζί. Σόρυ μπορεί να γίνομαι λίγο κακός αλλά άμα το καλοσκεφτούμε έτσι είναι. (Red Hot Chili Peppers, Pearl Jam, Pixies, White Stripes, Black Sabbath, Kyuss, και πολλά ακόμα -γάμησέ τα-).

Κι αν πει κανείς "όχι φίλος, τι λες; οι Dream Theater ήρθαν καπάκι μόλις είχαν βγάλει το Train of Thought, δηλαδή στα ντουζένια τους, κλπ κλπ κλπ.". Φίλος μιλάμε για τους Dream Theater. Αρπαχτές από γεννησιμιού. Ρώτα τον Portnoy να σου πει. Του πήρε 20 χρόνια να το καταλάβει, αλλά οκ. Χώρια του ότι η κατάσταση με το μέταλ στην Ελλάδα είναι εντελώς διαφορετική.

Nightstalker - Superfreak

Imam Baildi την Πέμπτη, Last Drive Παρασκευή, σήμερα Σάββατο Nightstalker και 1000mods στο ΑΝ club. Η συντακτική ομάδα του blog αυτού δεν έχει κανένα παράπονο, την έχει πάει μια χαρά η χριστουγεννιάτικη βδομάδα.

Για τους Last Drive, δεν έχουμε να πούμε και πολλά, είναι γνωστές οι συστάσεις χρόνια τώρα. Ακόμα και αν δεν είσαι και ο πιο μεγάλος φαν αυτού του είδους, όποιος κι αν είσαι, ό,τι όρεξη κι αν έχεις, για χαλαρή μπυρίτσα από μακριά ή για ξύλο μπροστά, οι Last Drive θα σε καλύψουν. Είναι πόσων χρονών και ακόμα στη σκηνή δεν έχουν ξενερώσει δευτερόλεπτο, είναι όπως τους θέλουμε να είναι. Από τα reunion που λες ότι αξίζουν τον κόπο, έπρεπε να γίνουν. Και αυτό είναι αυταπόδεικτο όταν μετά από 3 χρόνια ακόμα χώροι όπως το Gagarin και το Fuzz βγαίνουν sold out. Θεοί.

Είμαστε λοιπόν έτοιμοι και υπ' ατμόν για το επόμενο live της εβδομάδας, Nightstalker και 1000mods. Σε μερικές ώρες από τη στιγμή που γράφονται αυτές εδώ οι γραμμές ξεκινάει η -καθιερωμένη- βραδυά της παραμονής Χριστουγέννων στο ΑΝ. Προς το παρόν μπορείτε να τσιμπήσετε το τελευταίο άλμπουμ της ιστορικότερης stoner εγχώριας μπάντας, Superfreak. (κλικ στην εικόνα.) Ευχόμαστε και σε αυτούς να συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο.

Ένα φλασκί με πεντάρι metaxa και φύγαμε.
Επανερχόμεθα.

1000mods - Super Van Vacation

Πριν μιλήσουμε για μουσική και τέτοια, τα παιδιά αυτά αξίζει να γίνουν γνωστά μόνο και μόνο για τον τρόπο έμπνευσης του ονόματός τους. Τους λένε λοιπόν 1000mods, γιατί πολύ απλά κατάγονται και μένουν στο Χιλιομόδι Κορινθίας...


Και έχουμε και λέμε λοιπόν. Ελληνικό γκρουπ, με ταυτότητα την οποία έχει χτίσει χρόνια τώρα με τις live εμφανίσεις του, και, παρ' όλο που δεν είχε κάποια κυκλοφορία άλμπουμ ως τώρα, έχει γίνει γνωστό στους "κύκλους" αυτούς. Κύκλοι που απ' ότι φαίνεται καλά κρατούν στην Ελλάδα.

Ήχος που ως επί το πλείστον θυμίζει Kyuss, που ναι, δεν γερνάει μια δεκαετία μετά. Το άλμπουμ είναι ηχογραφημένο σε home studio στο Χιλιομόδι, αλλά για την παραγωγή του επιστρατεύτηκε κοτζάμ Billy Anderson (Melvins, Orange Goblin, Eyehategod, 7 year bitch κ.α). Πάντα κάτω από την ομπρέλα της -respect- Spinalonga Records.

Μακάρι να βρουν ευκαιρία να κάνουν κάτι ανάλογο και τα πολλά ακόμα ελληνικά συγκροτήματα που βρίσκονται στην ίδια φάση, να τους μάθει κι ο "έξω κόσμος" ακόμα περισσότερο. Εμείς θα είμαστε εδώ να ανεβάζουμε τα άλμπουμ τους και να επικροτούμε τις προσπάθειές τους. Πίνοντας μια μπυρίτσα και καπνίζοντας.

Κλικ στην εικόνα για download

Εκτός Θέματος!

Παντελώς απούσα η συντακτική ομάδα του μπλογκ αυτού, ενώ καίγεται το σύμπαν εδώ και πολλές ημέρες. 

Είναι σχεδόν βέβαιο λοιπόν, ότι οι εξυπνάδες τύπου "ανεβάζω στο μπλογκ την ψαγμένη μουσικούλα που άκουσα τις προάλλες και μου άρεσε" μάλλον είναι για όταν οι συνθήκες είναι ήρεμες και ήμερες.

Βρισκόμαστε κατά τη διάρκεια του "τίποτα δεν είναι μια από τα ίδια". Έχει αρχίσει και δεν μένει τίποτα ανεπηρέαστο. Άρα ο χαρακτήρας ενός μπλογκ τύπου "ανεβάζω μουσικούλες" και τελεία, δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσε να στέκει τώρα. Σε πρώτη φάση σκέφτεσαι αν αξίζει να καταναλώνεις φαιά ουσία και χρόνο για να ακούσεις κανένα δισκάκι ή να γράψεις μια καλή περίληψη ή αφιέρωμα της ζωής του RL Burnside ή της Amy Winehouse (βλ. προηγούμενα posts, γαμάνε). Τι σκατά νόημα έχει ρε βλάκα, εδώ γαμιέται το σύμπαν. Και θα έχεις και λίγο δίκιο.

Κι αναρωτιέσαι καμιά φορά. Θα μπορούσε να γίνει και χωρίς αυτά; Μπορεί να δυσκολεύεσαι και να ζορίζεσαι πιο πολύ να πληρώσεις το ρεύμα ή το internet, αλλά, άπαξ και το πληρώσεις και το pc δουλεύει ακόμα, θα ακούσεις μουσική ή δεν θα ακούσεις; Κι άμα πετύχεις και κανένα καλό άλμπουμ, τη γάμησες. Θα σκάσεις αν δεν το πεις σε κανέναν. Άσ' τα, και λες μέσα στον πανικό για τους Hellacopters που ανακάλυψες τώρα, ενώ είναι πόσα χρόνια συγκρότημα, και ήταν και τόσο καιρό στον σκληρό σου, και τι μπαντάρα που είναι, και μπλα μπλα... ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ ΡΕ. ΕΚΤΟΣ. Δεν βοηθάς έτσι.

Ίσως θέλει λίγο πιο ψυχραιμία. Είναι έτσι; Δεν βοηθάει όντως; Και μετά κάθεσαι και σκέφτεσαι. Η διέξοδος, η αντίσταση, και τέτοιες "ξύλινες" έννοιες είναι τόσο μονοσήμαντες; Ίσως όχι. Μια συναυλία ή ένα ποτήρι μπύρα ή έστω μια χαζοκουβέντα για το ποιος μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει τους Radiohead ή τους Pink Floyd (κανείς) πολλές φορές είναι -για σένα- τόσο αποτελεσματικές, ισοδυναμούν όσο μια διαδήλωση. Για την ακρίβεια, η "διαδήλωση" είναι αυτή που πρέπει να διαπνέει και όλα τα υπόλοιπα. Για να καταφέρουμε μια μέρα, να μην είμαστε "εκτός θέματος" σε ό,τι κι αν λέμε.

Κι εσύ που διαβάζεις αυτές εδώ τις γραμμές, ξέρεις σίγουρα και έχεις συζητήσει καμιά φορά (εκτός κι αν είσαι βλάκας) για το πότε σκατά θα βγουν οι καινούριοι Rage Against the Machine, έχουμε βαρεθεί όλο τα ίδια και τα ίδια "soundtracks". Εκτός θέματος κι αυτό; Μάλλον όχι.

Ε γι' αυτούς τους παραπάνω λόγους λοιπόν, θα ακούσεις και Hellacopters στο σπίτι, θα τους πεις και στον Μήτσο άμα τον δεις, κάνα τραγούδι τους status στο msn, και επειδή είσαι και λίγο ψώνιο θα το βάλεις και στο "για το ροκ". Και για να επιστρέψουμε στα λεγόμενα της τρίτης παραγράφου, τα παραπάνω δεν θα γίνουν μία από τα ίδια. Ναι οκ, συζητάμε χαιρόμαστε ανεβάζουμε μουσικούλες και τέτοια, αλλά όχι τελεία.

Σκάσε. Στο δια ταύτα.
Πολύ καλή μπάντα. Τους είχα στον σκληρό μου 300 χρόνια και εκτός από μια διαγώνια "περασιά", δεν τους είχα ξανακουμπήσει. Σίγουρα έχασα κάτι. Μην το χάσετε κι εσείς. Andersson, Dahlqvist, Hakansson, Eriksson, Lindstrom, Hellberg, άκου κάτι ονόματα, όχι δεν είμαι Σουηδός σου λέω, κι αυτοί Σουηδοί ΝΑΙ, αμάν. Έλεος. Όχι δεν το κάνω επίτηδες.

Τεσπά. Κατεβάστε το αλμπουμάκι, τσάμπα είναι. Ένα compilation με δικά τους τραγούδια. Γκαραζοφέρνουν.

ΥΓ. Δεν είναι οι καινούριοι Rage Against the Machine. Άμα βγουν θα το μάθεις και θα μου κάνεις comment.

ΥΓ2. Στην τελική, δεν είμαστε ΚΝίτες, καταδικασμένοι να ακούμε Βασίλη Παπακωνσταντίνου μέχρι να πεθάνουμε. Εκεί θέλει να καταλήξει το ποστ αυτό.
ΥΓ3. Δεν έχω τίποτα με τον Βασιλάρα, αντιθέτως, τον πάω απίστευτα. 

Μια άποψη...

...που μας βρίσκει όλους σύμφωνους.

Μεγάλες αλήθειες ακούγονται στο παρακάτω βίντεο. Έπρεπε επιτέλους να βγει ένα παλικάρι να τα πει. Γιατί ό,τι αξίζει, πονάει. Κι είναι δύσκολο...



Πηγή: ComedyLab

R.L. Burnside - A Bothered Mind

Μιλάμε για τον Robert Lee Burnside, έναν τυπάκο γεννημένο το 1926 (!). Κλασικός φτωχός μαυρούλης του Mississippi, θαύμαζε τον John Lee Hooker και ξεκίνησε από μικρός να παίζει μπλουζ και κιθάρα. Μετακομίζοντας στο Chicago με την οικογένεια για να βρει καλύτερη ζωή, είδε πατέρα, αδερφό και θείο μέσα σε ένα χρόνο να δολοφονούνται και οι τρεις. Αυτά είναι πράγματα που αποτυπώνονται όταν ο άλλος πιάνει την κιθάρα να παίξει. Πόσο μάλλον όταν θέλει να παίξει μπλουζιές. 

αλάνι ο γέρος.

Και ενώ έγραφε τραγούδια από τη δεκαετία του '60 δεν μπόρεσε ποτέ να τα εκδώσει, ή δεν ενδιαφέρθηκε τουλάχιστον. Η ώρα αυτή ήρθε στις αρχές του 1990 και με αυτόν σε ηλικία 65 (!) χρονών να αρχίσει να τροφοδοτεί την μπλουζ κοινότητα. Αποκορύφωμα η δουλειά με τον John Spencer, A Ass Pocket of Whiskey.

Το A Bothered Mind -το οποίο υπάρχει και για download πιο κάτω- είναι ένα άλμπουμ που γράφτηκε το 2004 από τον κύριο και ρεμιξαρίστηκε από την Fat Possum Records. Όποιος είπε λοιπόν ότι η αλά John Lee Hooker και Buddy Guy blues μουσική και όλο αυτό το είδος εξαφανίζεται, μπορεί να φάει σκόνη άνετος, ακούγοντας τις μεταλιές του.

Μιλάμε για δίσκο που γράφτηκε από άνθρωπο κοντά 80 χρονών. Στέκεται όμως όρθιος μέσα στο συνοθύλευμα μιας -κατά γενική ομολογία- μουσικά ρηχής δεκαετίας. Όπως στέκεται όρθιο και το είδος που πρεσβεύει, χωρίς μάλιστα να δυσκολεύεται και καθόλου.

Ο R.L. Burnside πέθανε ένα χρόνο μετά, δεν άκουσε (μετά από μία καρδιακή προσβολή) τον γιατρό που τον συμβούλεψε να κόψει το ποτό. Σίγουρα έχει βάλει πολύ από δαύτο και μέσα στη μουσική του.

Μάλλον μελλοντικά πρέπει να ανέβουν και άλλα από αυτόν τον τύπο. Θα δούμε.

Καλή ακρόαση.

κλικ στην εικόνα για download

Lowrider - Ode to Io

Καλοκαίρια, διακοπές, και μετά δουλειά (boring), μπλόκα, ένας αχταρμάς, ξενύχτια, και επιτέλους επανερχόμεθα με ένα δισκάκι για το ροκ όνομα και πράγμα.

Κανένας πούστης δεν ξέρει γιατί αυτά τα παλικάρια έβγαλαν μόνο ένα δίσκο και μετά εξαφανίστηκαν. Ίσως επειδή είναι Σουηδοί και αυτοί πέφτουν σε κατάθλιψη εύκολα, δεν ξέρω.

Ναι, τολμώ να το πω, πως μετά τους Kyuss βάζω τους Lowrider. Ο δίσκος αυτός είναι κάτι το τιτανοτεράστιο για το είδος.

Ερχόμενοι -κι αυτοί- από την λεβεντομάνα δισκογραφική Meteor City (Hermano, Nebula, Unida, Atomic Bitchwax, και οι δικοί μας -θεοί- Nightstalker).

Έλα ρε. Ξεκόλλα. Δε μπορεί από τη Σουηδία να βγήκε τέτοιο πράγμα. Πραγματικά δε μπορεί.

Κλικ στην εικόνα για download.

Tears dry on their own

Προσπαθώ να θυμηθώ ποια ήταν η -σίγουρα γαμάτη- στιγμή που άκουσα για πρώτη φορά Amy Winehouse. Ήταν ανακάλυψη στα κλασικά λιωσίματα -αλά related- στο youtube; Μάλλον όχι. Σίγουρα την είχε πάρει πρώτη φορά χαμπάρι το αυτί μου κάπου αλλού. Αφού είχε κάνει μπαμ. Σε μαγαζί ήταν; Ξέρω 'γω...

Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι από Amy Winehouse και να έχει σχέση με εμένα είναι να έχω τη φιγούρα της desktop στο pc μου. Την κλασική που κοιτάει από τα πλάγια και φαίνονται και οι τατουαζιές.

Θυμηθείτε λίγο ρε. Ποιος άλλος καλλιτέχνης-συγκρότημα ξεπήδησε την δεκαετία των 00's και έκανε τέτοιο μπαμ; Αξιοπρεπής ε. Στην πιο σάπια και φτωχή δεκαετία της μουσικής βιομηχανίας φύτρωσε το λουλούδι της μέσα από τα σκουπίδια. Σαν να πετυχαίνεις τυχαία μέσα στο Mall ένα γραφικό μικρό μαγαζάκι με σπάνια μεταχειρισμένα βινύλια.

Ευχή και κατάρα. Στην κυριολεξία. Ευχή να έχεις την μαγκιά και την κουλτούρα της Λονδρέζας που χτυπάει tattoo και piercing από τα 13 της, που ξενυχτάει στις παμπ τραγουδώντας μόνη της για τους πελάτες, αλλά να έχεις γεννηθεί ταυτόχρονα με "μαύρη" φωνή. Κατάρα να έχεις πάρει ό,τι ουσία υπάρχει στον κόσμο και μέσα σε 10 χρόνια, να έχεις γίνει όπως ο Iggy Pop σε 40.

Άγνωστο παραμένει βέβαια το αν η Amy θα είχε βγάλει το ίδιο αποτέλεσμα χωρίς ναρκωτικά. Αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ, και δεν έχει και νόημα σαν θέμα συζήτησης. Ένα περίπλοκο οξύμωρο σχήμα για την μουσική βιομηχανία που όσο τη σκότωνε, τόσο την κρατούσε ζωντανή για να πουλάει. Οξύμωρο σχήμα για την show biz, που όσο περισσότερο "ανέβαινε" άλλο τόσο ψηφιζόταν "η χειρότερη γυναίκα για να παντρευτεί κανείς". Γι 'αυτό την γουστάρουμε εξάλλου. Εχθρός της show biz, θαμώνας κακόφημων παμπ του Λονδίνου, μέχρι την τελευταία στιγμή.

...και μέχρι την τελευταία σταγόνα, όπως αποδείχτηκε.

Όπως και να'χει, μιλάμε για μία απώλεια που μέσα 7-8 χρόνια κατέκτησε θέση στο πάνθεον της μπάντας του άλλου κόσμου. Η μάγκικη γλυκιά φωνάρα θα ακούγεται πολλές δεκαετίες ακόμα...

Σίγουρα είχε πολλά να μας πει, και δεν πρόλαβε. Για τον πιο τσουχτερά πρώιμο θάνατο της Amy Winehouse, δεν αξίζει να αρχίσουμε τα "κρίμα". Ούτε όμως και να αρχίσουμε τα "υπάρχουν και άλλοι καλλιτέχνες, το ίδιο καλοί". ΟΧΙ. ΤΕΤΟΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΒΓΕΙ.

Θα αρχίσει να παίζει πιο πολύ στα μπαρ, στην τηλεόραση, στο ίντερνετ,  στο facebook. Δεν θα έχει και πολύ νόημα όμως.

Ο αποχαιρετισμός που θα της ταίριαζε, την επόμενη φορά που θα γίνεις κομμάτια από τα ξύδια, που θα γυρίσεις παραπατώντας σπίτι, βάλε ένα τελευταίο ποτό και κάτσε για ένα τσιγάρο μαζί της, στον υπολογιστή ή οπουδήποτε. Μέσα στα μεθύσια θα συνεννοηθείτε καλά. Θα την καταλάβεις και θα σε καταλάβει.

Εγώ τουλάχιστον στην επόμενη κρεπάλη αυτό θα κάνω.

 ...

Goodbye sweet Amy.

RIP

Είχε πολλά να μας πει, δεν τα κατάφερε.

Aπώλεια. Amy θα ακούγεσαι για εκατοντάδες χρόνια ακόμα.

Rest in peace.

Άρθρο - φόρος τιμής ακολουθεί αύριο. Το λέω επειδή έχουν αυξηθεί και λίγο τα hits...

Five Horse Johnson - The mystery spot

Καμιά φορά δεν χρειάζεσαι και πάρα πολλά.

Θέλω απλά μια μπάντα που να γαμάει. Τέλος.

Guest σε αυτό το άλμπουμ ο ντράμερ των Clutch, Jean-Paul Gaster. Να δούμε αν αυτή η πληροφορία χτυπήσει παραπάνω downloads. Όχι ότι έχουμε παράπονο.

Kick ass Rock 'n' Roll. Click ον δι ίματζ to download.

ΥΓ. Δεν είναι rednecks (!). Είναι από το Ohio. Άκουσ' εκεί.

Alcohol Song #3

Πάλι φέτα.

Smash them Up

FUCK THEM, AND THEIR LAW

The mob goes wild: Clutch Live @gagarin, 21-6-2011

Είχε τύχει να δω και την περσινή τους συναυλία, αλλά δεν είχα μπλογκ τότε :)

Ακόμα κι αν απουσίαζε ο ενθουσιασμός του να βλέπεις κάτι για πρώτη φορά, το live ήταν το ίδιο γαμάτο με πέρυσι, αλλά με μία βασική διαφορά. Το setlist ήταν κάπως "απαλλαγμένο" από την υποχρέωση "έχω βγάλει μόλις καινούριο δίσκο". Άρα πολλά από τα -κατά γενική ομολογία- κάπως βαρετά κομμάτια του καινούριου δίσκου απουσίαζαν, και μπήκαν στη θέση τους κάποια παλιά και αγαπημένα.

Τα έσπασαν όλα πάλι τα μουνάκια.

Έτσι λοιπόν σε ένα Gagarin σχεδόν τίγκα, μέσα στον ιδρώτα και την stonero-redneck μουσάδα, απολαύσαμε μία ΜΠΑΝΤΑΡΑ που αν και 20 χρόνια εν ενεργεία μας δείχνει ότι δεν έχει ξενερώσει ούτε δευτερόλεπτο. Όπως είπε και ο Neil Fallon: "Είμαστε ενθουσιασμένοι που βρισκόμαστε στην Ελλάδα για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, απορώ γιατί δεν το κάναμε εδώ και 20 χρόνια. Θα το κάνουμε για τα 20 επόμενα". Εκεί θα είμαστε να σας δούμε.

Την λατρεύω αυτή τη μπάντα. 

Μεγάλη μαγκιά που ξεκίνησαν με Pure Rock Fury και τέλειωσαν με το Burning Beard. Τα αγαπώ αυτά τα τραγούδια.

ΥΓ1. Neil Fallon θέλω το μούσι σου.

ΥΓ2. Ανέβασα την setlist του live ΕΔΩ. Έτσι για δωράκι. Δυστυχώς δεν έπαιξαν το Regulator. Κατεβάστε το μόνοι σας.

Μελανό σημείο: Ρε μαλάκες, πότε θα καταλάβετε ότι το Spacegrass από τον πρώτο δίσκο δεν ακούγεται! Προτιμάμε και ψηφίζουμε τα Big News I,II.

Το πα γω

Πιο εμπνευσμένο poll (στα δεξιά) δεν θα μπορούσε να γίνει. Αν το παίζαμε και στοίχημα εξ' αρχής το "δεν παίζει να έρθει" θα είχε την χαμηλότερη απόδοση. 

Δεν είναι ότι την γλωσσοφάγαμε. Μάλλον είναι τα πράγματα πολύ πιο κυνικά με την Amy. Η κοπέλα θέλει να πεθάνει και δεν την αφήνει η show-biz.

Το Σάββατο που μας πέρασε είχε συναυλία (με Moby πάλι) στο Βελιγράδι, άργησε να βγει έξω, παραπατούσε, έβαζε έναν από την μπάντα να τραγουδήσει στη θέση της, άραζε στα ηχεία, έτρωγε τούμπες. ΛΑΣΠΗ ΑΠΟ ΚΟΚΕΣ ΚΑΙ ΑΛΚΟΟΛ ΛΕΜΕ.

Ως εκ τούτου, ακύρωσε και την επόμενη συναυλία της που έχει στην Ελλάδα. Παρόλο που αισθάνομαι μια ανακούφιση που δεν αγόρασα το τσουχτερό πενηντάευρο εισητηριάκι, μπορώ να καταλάβω τα νεύρα όλων όσων το έκαναν και κατανοώ την επιθυμία τους να με πλακώσουν και στις σφαλιάρες άμα λάχει.

Αυτό που μας μένει πλέον να περιμένουμε αυτές τις λίγες στιγμές στη ζωή της που δεν είναι τελείως κουράδα από τα ναρκωτικά να βγάλει κάτι πραγματικά καλό. Ο καινούριος δίσκος συνεχώς είναι στα σκαριά να βγει και όλο αναβάλλεται επειδή το χρέπι μπαίνει σε κλινική αποτοξίνωσης.

Δυστυχώς έχει αρχίσει και φαίνεται ότι τα ψωμιά της λιγοστεύουν επικίνδυνα. Μένουμε με την ελπίδα να μας αποζημιώσει σε όσο χρόνο της έχει μείνει.

Ακολουθεί το άρθρο. Ελπίζω να μην είναι τόσο γύφτουλες και η διοργανώτρια εταιρία να να βγάλει ανακοίνωση για το τι θα συμβεί με την τιμή του εισητηρίου κλπ. 

Για τους υπόλοιπους, καλό Moby να ευχηθώ!! (δε λέω respect, αλλά έχει έρθει 283459 φορές περίπου.)

Πηγή: Cosmo.gr

Από την αρχή η συμμετοχή της Amy Winehouse στο Ejekt Festival ήταν ένα ρίσκο. Τελικά η Βρετανίδα τραγουδίστρια δεν θα έρθει στην Ελλάδα καθώς ακύρωσε την εμφάνιση της.

O λόγος δεν είναι άλλος από τις γνωστές της εξαρτήσεις στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Πρόσφατα μάλιστα είχε μπει για μία ακόμα φορά σε κλινική αποτοξίνωσης αλλά όπως φαίνεται δεν κατάφερε να βελτιώσει και πολλά από την κατάσταση της.

Το Σάββατο 18 Ιουνίου, η Amy Winehouse άρχισε την ευρωπαϊκή της περιοδεία από το Βελιγράδι. Εκεί όμως ήταν σε απελπιστική κατάσταση, αφού με δυσκολία στεκόταν πάνω στη σκηνή και φυσικά με το ζόρι τραγουδούσε. Μάλιστα σφυρίχτηκε έντονα από τους Σέρβους fans ενώ μέχρι και ο Moby ο οποίος συμμετείχε και αυτός στο ίδιο festival, έγραφε στο Twitter για την τραγική της κατάσταση.

Η Winehouse δεν ακύρωσε μόνο την αθηναϊκή της εμφάνιση στις 22 Ιουνίου αλλά και αυτήν στη Κωνσταντινούπολη την Δευτέρα.

Imam Baildi @Anaireseis Fest

Μια τεράστια μπάντα. Στην οποία ομολογώ δεν είχα δώσει και τεράστια σημασία. Είναι κάτι πολύ παραπάνω από τις ηλεκτρονικομπιτάτες διασκευές ελληνικών "ρετρό" τραγουδιών.

Ετερόκλητοι μουσικοί. Ο ένας Dj και μπασίστας μαζί. Κρουστά ντραμς και πλήκτρα ο άλλος. Και δένουν μαζί με μπουζούκι που λες ότι μόλις ήρθε από το κοντινότερο κουτούκι, πνευστά βγαλμένα από τα γλέντια στους γάμους της Έδεσσας, γυναικεία φωνή -τι να πεις γι' αυτή-, κιθάρα ηλεκτρική από τον κιθαρίστα των Modrec. Σύνολο γαμάτο, μουσικάρα και όχι μια σούπα με όλα μέσα. Boost δυναμικότητας οι ρίμες του MC Yinka.

Είχαμε την τύχη να ανοίξουμε την συναυλία τους στα Χανιά με τους Paint it Blue. Τους γνωρίσαμε από κοντά, γαμώ τα παιδιά. Ήταν ωραία γιατί συνεισφέραμε από κοινού στο πολιτικό φεστιβάλ "Αναιρέσεις". Είναι προς τιμήν των μουσικών που δεν επιλέγουν μόνο τις συναυλίες του παχυλού μεροκάματου και των χορηγών, αλλά γνωρίζουν σε ποιον κόσμο πατάνε τα πόδια τους, και κάνουν τις επιλογές τους χωρίς να ντρέπονται. Και γι' αυτό τους ευχαριστούμε θερμά.

Και χώρια από όλα τα άλλα, τα παιδιά γάμησαν. Μας πήγαν 2,5 ώρες πάνω κάτω.

Και οι Αναιρέσεις γάμησαν. Πανελλαδικά. Από άποψη προσέλευσης κόσμου, πολιτικών συζητήσεων, αναζητήσεων, και διασκέδασης. Είναι ενθαρρυντικό και σου δίνει κουράγιο να ξέρεις ότι στον δρόμο και στους αγώνες υπάρχουν και αυτοί που θα σε συνοδεύσουν μετά μουσικής. Όπως συμβαίνει και στο Σύνταγμα αυτή τη στιγμή.

VENCEREMOS ΚΟΥΦΑΛΕΣ.

Κάνω δώρο το τελευταίο δισκάκι των Imam Baildi, κλικ στην εικόνα για download.

ΥΓ. Παίζει και ένα γαμηστερό βιντεάκι από την ίδια συναυλία που το έχει ένας φίλος. Θα του ζητήσω να το ανεβάσει.

Paint it Blue Live

Ωραίο συγκροτηματάκι που πέτυχα τυχαία στα Χανιά :)

Εμείς τα είπαμε πρώτοι: #2

Έχει στο παρελθόν δημοσιευθεί στο περιοδικό Luben, τεύχος Οκτωβρίου 2010. Enjoy.

 ΥΓ. Έτσι επειδή μου είπατε μερικοί μερικοί ότι δεν ανανεώνω συχνά. 

Οι Kings of Leon αναγκάστηκαν να κόψουν συναυλία στη μέση μετά από μόλις τρία τραγούδια. Περιστέρια που κάθονταν σε ένα δοκάρι πάνω από τη σκηνή, τους είχαν κατακουτσουλήσει. Η μπάντα μάλιστα αναγκάστηκε να κατέβει μόλις έφαγε ο μπασίστας κουτσουλιά ...στο στόμα. Έψαξα όλο το ίντερνετ για φωτογραφία από χεσμένους Kings of Leon, αλλά δεν βρήκα...

Η Katy Perry θάβει το τραγούδι της Lady Gaga "Alejandro". Το κατηγορεί ως βλάσφημο. Δήλωσε ότι είναι ευαίσθητη με αυτά τα θέματα γιατί οι γονείς της είναι πάστορες. Και λήγει εδώ η κουβέντα. Έχει επιχείρημα.

Άλλοι παίρνουν μόνο ναρκωτικά. Εγώ τουλάχιστον παίρνω ναρκωτικά και γράφω μουσική. Τάδε έφη Lady Gaga.

"Έχω 5 κολλητούς φίλους, και ο ένας είναι επειδηξίας. Για να μην τον κάνουμε να αισθάνεται άβολα καμιά φορά γδυνόμαστε όλοι και κάνουμε χαζά πράγματα μέσα στο σπίτι! Προσωπικά δεν ντρέπομαι." Τάδε έφη Enrique Iglesias. Α να χαθείς.

O Robbie Williams έγραψε τραγούδι για να παιχτεί στην κηδεία του. "Δεν είναι μια απ' τα ίδια, είναι ένα κλασικό ρέκβιεμ που έγραψα ολομόναχος..." Τουλάχιστον την ημέρα της κηδείας του θα περιμένουν οι θαυμαστές ένα νέο χιτάκι, να τους απαλύνει τον πόνο.

Διαγωνισμό διεξάγει η NASA, για να επιλέξει το κομμάτι-εγερτήριο που θα ξυπνά τους αστροναύτες της κατά τη διάρκεια διαστημικής αποστολής. Ακούστε τίτλους: Should I stay or should I go (Clash), Learn to fly (Foo Fighters), Good day sunshine, Here comes the sun (Beatles), Beautiful Day (U2). Πόσο ειρωνικό;

Ο Lars Ulrich μιλά για την φυγή του Jason Newsted από το συγκρότημα: "Η ειρωνεία είναι ότι η αποχώρηση του Jason μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε ότι είχαμε δυσκολίες στην επικοινωνία μεταξύ μας και τελικά μας έφερε πιο κοντά." Τώρα δεν το σώζεις με τίποτα Lars, η μαλακία έγινε. Από τότε έχεις να βγάλεις σοβαρό δίσκο.

Μια ασυνήθιστη έρευνα εξέδωσε το top 10 των τραγουδιών που έχουν καταφέρει να κάνουν άντρες να λυγίσουν και να κλάψουν. Πρώτο στη λίστα είναι το "Everybody hurts" των R.E.M. Μπράβο ρε. Πετυχημένο το στατιστικό δείγμα.

Σοκ προκάλεσαν παγκοσμίως οι Cypress Hill επειδή κάπνισαν ένα "παράνομο τσιγάρο" κατά την διάρκεια της εμφάνισής τους στο Leeds Fest. ΚΑΛΗΜΕΡΑ. Το κάνουν επί είκοσι συναπτά έτη. Φανταστείτε τι χαμός έχει να γίνει αν καταλάβουν τα κρυφά νοήματα του “because I got high” των Afroman.

ΝΑΙ, ΝΑΙ, ΝΑΙ. Ποιος θα είναι ο ηθοποιός που θα κάνει τον Freddie Mercury στην ταινία-βιογραφία του; Δεν είναι άλλος από τον Sacha Baron Cohen, γνωστός και ως Borat! Δεν είναι ίδιοι;

The Sword - Warp Riders

Νιώθω μερικές φορές σαν γραφικός μεταλάς. Κάθομαι κι ακούω σπίτι καμιά φορά μουσικές που θεωρητικά "έχουν πεθάνει".

Κι όμως, είμαι πολύ λάθος. Υπάρχουν άπειρες ΚΑΙΝΟΥΡΙΕΣ μπάντες που εκπλήσσουν. Έρχονται να διαψεύσουν εμένα -"δεν είσαι από άλλη εποχή, πατάς ακόμα στη γη"- και να βάλουν και δάχτυλο στον κάθε εξυπνάκια που θεωρεί αυτό το είδος μουσικής "πεθαμένο", "ξεπερασμένο" και άλλα τέτοια.

Μπορεί να μην είναι καμιά καινοτομία, μπορεί να μην είναι κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει ποτέ, αλλά ....γαμάει, τι να κάνουμε. Δεν χρειάζεται πάντα να βουτήξεις στα άδυτα της δημιουργίας για να βγάλεις καλό αποτέλεσμα. Μπορεί καμιά φορά μια κρύα μπύρα να αρκεί.

Κάτι ήξεραν οι Lamb Of God και οι Clutch όταν διάλεξαν τους The Sword για support στα αμερικάνικα tour τους. Ελπίζουμε η σκυτάλη να συνεχιστεί να παραδίδεται από γκρουπ σε γκρουπ, σαν από γενιά σε γενιά, και οι προ-προ-προ παππούδες Melvins να κοιτάζουν από μακριά καμαρώνοντας.

Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλες.

Download it!

κλικ στην εικόνα για download.

ΥΓ. Μόνο ένα πράγμα με χαλάει. Τι "the sword" ρε μαλάκες. Όνομα είναι αυτό...

Summer trobing

Καλοκαιρινή εξεταστική ενώ η θερμοκρασία ανεβαίνει επικίνδυνα.
Καλό καλοκαίρι να'χουμε.

Alcohol Song #2

Φέρτε μου ένα τσιγάρο.

Προφήτης

Μια μέρα πριν πόσταρα τη βιντεάρα που ήταν αφιερωμένη στην "πειρατεία"...

Σήμερα μου ήρθε ένα φοβερό mail με τίτλο Blogger DMCA takedown notification! Φανταστικός τίτλος για spam.

DMCA λοιπόν (και όχι YMCA [κλαίω]) είναι το εξής. Digital Millennium Copyright Act. Κοινώς αυτοί που ελέγχουν για πρόσβαση σε υλικό στο διαδίκτυο το οποίο όμως υπάγεται σε ένα καθεστώς "πνευματικών δικαιωμάτων". e-roufianoi. Και με τσάκωσαν. Μου εντόπισαν copyright infringement...

Σ' αυτό το mail λοιπόν μέσα από ένα ατέρμονο μπλα μπλα κοινώς μου έλεγαν ότι κάνουν remove το σχετικό ποστ. Ευγενέστατοι μου εξήγησαν πως πιστεύουν ότι δεν το έκανα επίτηδες, ότι μάλλον δεν ξέρω την νομοθεσία πώς πάει ακριβώς και άλλα τέτοια, οπότε απλά το έσβησαν.

Δεν λειτουργεί ούτε το λινκ με το άλμπουμ που είχα ανεβάσει στο hotfile.

Το αστείο, ΑΣΤΕΙΟ όμως είναι ότι το συγκεκριμένο ποστ ήταν αυτό με το Steal this Album των System of a Down. Πιο τραγική ειρωνεία πεθαίνεις.

Ευτυχώς μου τη χαρίζουν αυτή τη φορά. Την επόμενη φορά -όπως μου εξηγούν- θα χρεωθώ ένα violation count για τον λογαριασμό μου, και όσο συνεχίζει μπορώ να τιμωρηθώ με ρίξιμο του blog, διαγραφή λογαριασμού, και διάφορες άλλες (?) νομικές κυρώσεις.

Έως τότε, και επειδή δεν είχε και πολλά downloads αυτή η δισκάρα (κατεβάζετε ρε μαλάκες αυτά που σας δίνω...), εδώ είμαστε ξανά. Κατεβάστε την.

Δεν πρόκειται να σταματήσουμε ρε μουνιά. Και blog και λογαριασμό να μην έχω εγώ προσωπικά, δεν πρόκειται να το σταματήσετε παγκοσμίως αυτό το πράγμα.

Και ας μην μου πει κανείς "και από πού θα ζουν οι καλλιτέχνες" και τέτοια γιατί θα με πάρουν τα ζουμιά. Λες κι εσύ ευαισθητούλι που το λες αυτό δεν έχεις κατεβάσει ποτέ τίποτα, ή δεν έχεις παίξει αντεγραμμένο cd στο αμάξι. Τέλος πάντων, έστω ότι είσαι τίμιος:
Με 25 ευρώ το cd και με λιγότερο από 1% αποδοχές στον καλλιτέχνη βάλτα κάτω και πες μου αν γίνεται να βγάλουν λεφτά μόνο από τις πωλήσεις του δίσκου. Επίσης στις περισσότερες πολυεθνικές δισκογραφικές τα "πνευματικά δικαιώματα" ανήκουν ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΙΑ και όχι στον καλλιτέχνη.

Αγαπητοί Metallica ευχαριστούμε που κλείσατε το Napster (τι θυμήθηκες τώρα) γιατί από τότε φτιάχτηκαν άλλα 20 αντίστοιχα προγράμματα.

Όποιος θέλει να ακούσει και άλλα σχετικά με αυτό το θέμα, να ξαναδεί το προηγούμενο ποστ.

Αυτά τα λίγα. Κατεβάστε και ανεβάστε όσο μπορείτε περισσότερο. Τα ξαναλέμε στο επόμενο ποστ που θα κάνω upload όλο τον σκληρό μου. (κωλώνεις)

Πέστα Bender.

Είμαστε σύμφωνοι

Η συντακτική ομάδα του Για το Ροκ συμφωνεί στο 100% με το παρακάτω βίντεο.

Αγαπάμε.

The Nightwatchman - One Man Revolution

Στο κλίμα του προηγούμενου ποστ.

Ο κιθαρίστας των Rage Against the Machine (Tom Morello), σε μία εντελώς διαφορετική δουλειά. Με το παρατσούκλι "The Nightwatchman" και μία κλασική κιθάρα.

Ο Johnny Cash του κινήματος? (χοντρό)

Τελείως διαφορετική μουσική από τους Rage, αλλά ολόιδιο πνεύμα, στην ίδια φιλοσοφία.
Βλέπε και Axis Of Justice.
(τώρα που τσεκάρω έχει πέσει μάλλον και το site του aoj... πουτάνας γιοι αμερικανοί.)

...και είναι ξανά πάνω. http://axisofjustice.net/



Έβγαλε και καινούριο δισκάκι. Θα το ακούσω (μην ποστάρω και καμιά μούφα) και θα επανέλθω.
Venceremos.

Know your enemy

Μια ματιά γύρω σου να ρίξεις όλον αυτό τον καιρό, μια τσαντίλα την έχεις.

Κάτι τέτοιο έχω πάθει τις τελευταίες μέρες.

Yes I know my enemies
They're the teachers who taught me to fight me
Compromise, conformity, assimilation, submission
Ignorance, hypocrisy, brutality, the elite

Εμείς τα είπαμε πρώτοι: #1

Εμείς τα είπαμε πρώτοι... Έχει στο παρελθόν δημοσιευθεί στην στήλη Amuse, του περιοδικού Luben. Enjoy. 

 
Προχώρησα τις προάλλες στο εξής συμπέρασμα. Σκυλάδες ή ροκάδες, μεταλάδες ή τζαζικοί, ηλεκτρονικοί ή κλασικοί, όλοι μα ΟΛΟΙ γουστάρουν τους Prodigy. Όποιος δεν το παραδέχεται είναι ή ψεύτης, ή κουφός, ή απλά απολίτιστος.

Φιλανθρωπική συναυλία έδωσαν οι Queens Of The Stone Age σε ίδρυμα απεξάρτησης στην Αμερική, η οποία κράτησε ...1:30 λεπτό. Η αιτία; ξεκίνησαν με το γνωστό κομμάτι τους από το δίσκο Rated R το οποίο έχει ως μοναδικούς στίχους: nicotine, valium, vicodin, marijuana, ecstacy and alcohol... co,co,co,cocaine! Οι σεκιουριτάδες τους έβγαλαν έξω κακήν κακώς. Epic fail. Μένει να ακούσουμε όλο το Songs for the Dead σε κηδεία.

Κάποιος χάκαρε το twitter του Axl Rose και ξαφνικά ανακοινώθηκε ότι ακυρώνονται όλες οι συναυλίες των Guns 'n' Roses. Ώσπου να επανέλθει η τάξη μέσω ανακοίνωσης της διοργανώτριας εταιρείας, ο χάκερ -που σίγουρα δεν είχε κάτι σπουδαιότερο να κάνει- πανηγύριζε περήφανος μπροστά από την οθόνη του. Είχε φαίνεται προσπαθήσει να κάνει το ίδιο και στους Manowar, αλλά έπεσε επάνω σε firewall-πανοπλία.

Και πληκτρολογείς "Scorpions - Athens 1990 - Agapi Mou" στο youtube, και ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ -βλέποντας τον Claus μαζί με ένα κατάμεστο στάδιο να τραγουδούν το γνωστό 80's hit της Μαρινέλλας- γιατί οι Scorpions έδωσαν από τότε πολλές ακόμα συναυλίες παντού στην Ελλάδα, ως και στα Περβόλια Χανίων. Αριθμός συναυλιών συγκρίσιμος με αυτόν του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Και ναι. Η Lady Gaga έγινε ο καλύτερος twitterάς, με κοντά στα 6 εκατομμύρια followers. Ακούραστη όπως πάντα, προσέφερε νοήμα και ζωντάνια σε αυτόν τον μοναδικό ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης (sic), με μηνύματα όπως: "Κάθε τραγούδι που γράφω, νιώθω όλο και πιο κοντά σε σας. Μου λείπετε μικρά μου τερατάκια, μικρές μου εμπνευσούλες..." Με έκανε να κλάψω η πουτάνα.

Ο Dexter Holland των Offspring αποφοίτησε αριστούχος από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, πήρε καπάκι μάστερ στη μοριακή βιολογία και παράτησε το διδακτορικό του για να ασχοληθεί με τους Offspring. Όλοι είμαστε περήφανοι, εκτός από τη μαμά του.

Την ώρα που η μπάντα του Tricky έπαιζε on stage το καινούριο του single "Murder Weapon", αυτός φαίνεται γούσταρε τόσο πολύ που εξαφανίστηκε από τη σκηνή, και εθεάθη δυο λεπτά μετά στο κοινό να καπνίζει παρακολουθώντας την ίδια του τη συναυλία. Οι άνθρωποι του μαγαζιού του έκαναν παρατήρηση γιατί δεν επιτρεπόταν το κάπνισμα. Πόσο ρηχοί;

Συλλογικότητα ενάντια στο γκρέμισμα του σπιτιού όπου γεννήθηκε ο Ringo Starr των Beatles έφτιαξαν κάτοικοι του Liverpool. Ο εκπρόσωπος της Save Mardyn Street δήλωσε: "Μα πώς γίνεται να προστατεύονται τα πατρικά σπίτια των John Lennon και Paul McCartney και όχι του Ringo; Η συμμετοχή του στο συγκρότημα ήταν ισότιμη." Η αιώνια τύχη του ντράμερ χοχοχο...

Αν με έβαζες να διαλέξω μια υπερσυναυλία -τύπου U2- εννοείται ότι θα επέλεγα με κλειστά μάτια την περσινή της Madonna. Το λέω γιατί με ρώτησαν κάποιοι. Τι συγκρίνουμε τώρα δηλαδή;

http://buzzworthy.mtv.com/wp-content/uploads/2010/08/mafia-wars-snoop-dog-02.jpg O Snoop Dog πυροδοτεί την έκρηξη ενός φορτηγού τεσσάρων τόνων. Έχουμε δει πιο χαρούμενο άνθρωπο;

Perfect Video, Perfect Movie

Με λίγο σανό κολλημένο στο δόντι. Φτου

Radio Moscow - Brain Cycles

Αν το ακούσεις φαίνεται σαν blast from the past, αλλά δεν είναι. Το γκρουπ αυτό υπάρχει από το 2007, και ο δίσκος Brain Cycles βγήκε το 2009.

Download it here: Radio Moscow - Brain Cycles.

American Blues Psychedelic Rock όλα τα λεφτά. Τους θέλω για την πυλωτή της πολυκατοικίας μου.

Amy sweet amy

Αφού ρε μαλάκα κατά βάθος σ' αρέσει που ψηφίστηκε ως η χειρότερη διασημότητα για να παντρευτείς.

Γιατί έχει αφήσει επίτηδες να της λείπει ένα δόντι.

Γιατί όλοι έως τώρα δεν έχουμε αγοράσει εισητήριο γιατί πιστεύουμε ότι κάτι θα πάθει από τα ναρκωτικά και τελευταία στιγμή δεν θα έρθει.

Θέλω να κάτσω να πιω ένα ποτό μαζί της.

Κοφ' τα ναρκωτικά μωρή σκρόφα.




June 22 @ Ejekt fest

...and the alcohol song #1 is...

kicks ass...

Planet of Zeus - Macho Libre

Μάλλον ό,τι καλύτερο υπάρχει στην ελληνική σκηνή αυτό τον καιρό.

Το καινούριο δισκάκι των Planet Of Zeus είναι φωτιά. Το ντεμπούτο τους "Eleven the Hard Way" άψογο, το Macho Libre φανταστικό. Σπανίζουν τέτοιες γκρουπάρες δυστυχώς σε ελληνικό έδαφος. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι γιατί έχουν να μας πουν πολλά.

Τεράστιο ατού τους, οι live εμφανίσεις. Αυτοί την στιγμή βρίσκονται κατά τη διάρκεια του Macho Libre tour, το νου σας.

Enjoy.

DOWNLOAD HERE

Και το βιντεάκι του "leftovers".

Συνέντευξη Paint it Blue

Ντάξ για να μην το παίζω και κάποιος, οι Paint it Blue είναι το συγκρότημα στο οποίο συμμετέχω, και έτσι για να κάνω το κομμάτι μου ανεβάζω μια συνέντευξη που παραχωρήσαμε στον El Gogo εν όψει μιας ζωντανής εμφάνισης στο Ηράκλειο Κρήτης.

Enjoy.

Ποιοι είστε και τι ήρθατε να κάνετε εδώ; (Για το Ηράκλειο αναφέρομαι)

Οδυσσέας: Είμαστε ένα μουσικό ροκ συγκρότημα τεσσάρων ατόμων. Δύο κιθάρες, ένα μπάσο, τύμπανα, και φωνή από τους τρεις από εμάς. Θα τραγουδούσε και ο τέταρτος, αλλά δεν έχει καλή άρθρωση.
Μιχάλης: Ε’χομάστε για να παίξουμε την Πα’ασκευή 6/5 στο City Hall στο Η’άκλειο(γέλια). Μεγάλη μας τιμή.

Πότε ιδρύθηκαν οι Paint it blue;

Μιχάλης: Ουφ. Περίπλοκη ερώτηση. Είμαστε και οι τέσσερις φοιτητές στα Χανιά τα τελευταία -δεν λέμε πόσα- χρόνια.
Δημήτρης: Εγώ και ο Πάνος (οι δυο κιθαρίστες του γκρουπ) παίζαμε μαζί σε μαγαζιά των Χανίων και αλλού εδώ και πάάάρα πολλά χρόνια. Κάποια στιγμή είπαμε να το ταιριάξουμε και με τα υπόλοιπα όργανα, ίσως πιο πολύ γιατί είχαμε βαρεθεί ο ένας τη φάτσα του άλλου (γέλια). Και εγένετο Paint it Blue.
Πάνος: Εν τω μεταξύ όμως ξέραμε ο ένας τον άλλον καλά, είχαμε παίξει όλοι μαζί σε διάφορα events από δω κι από κει, αλλά δεν το είχαμε επισημοποιήσει. Σαν ένα ζευγάρι που βγαίνει και κάνει σεξ κάθε βράδυ, αλλά κι οι δύο λένε “δεν γουστάρω σχέση” (γέλια). Ε, κάποια στιγμή το επισημοποιήσαμε. Ο Οδυσσέας και ο Μιχάλης είχαν ήδη την “χημεία” τους, από ένα άλλο συγκρότημα που παίζουν, τους Playgrounded.
Μιχάλης: Σκέψου ξεκίνησα να παίζω τύμπανα μόνο για τα μάτια των Paint it Blue.
Πάνος: Το όνομα βγαίνει από την γνωστή αργκό ελληνική έκφραση “βάψτο μπλε και πέτα το στη θάλασσα”.
Οδυσσέας: Είναι σαν να γνωριζόμαστε από πάντα...

Τι είναι για σας οι Paint it blue;

Πάνος: Κοίταξε να δεις. Άλλοι κάνουν απλά παρέα. Εμείς κάνουμε παρέα και παίζουμε και μουσική. Είμαστε λίγο καλύτεροι.
Μιχάλης: Αυτό που δίνει νόημα σε κάθε εβομάδα στα Χανιά και... το χαρτζιλίκι μας(γέλια).
Οδυσσέας: Δεν ξέρω ακριβώς, δεν μας έχω δει ποτέ live.
Δημήτρης: Για να μιλήσουμε και λίγο σοβαρά, ένα μουσικό συγκρότημα ζωντανό. Δεν διεκπεραιώνουμε απλά τη διαδικασία να ανεβούμε και να παίζουμε τις νότες σαν να τις διαβάζουμε από πεντάγραμμο. Είναι αλήθεια -σοβαρά αλήθεια- ότι όταν έχουμε να παίξουμε καιρό μας λείπει σε όλους. Άμα ποτέ σταματήσει να συμβαίνει αυτό, τότε δεν θα είμαστε πια Paint it Blue. Θα αλλάξουμε όνομα (γέλια).

Και γενικότερα τι είναι για σας το ροκ;

Πάνος: Τώρα δηλαδή περιμένεις από εμάς τις κλισέ απαντήσεις του στυλ “το ροκ είναι τρόπος ζωής” και τέτοια. Ε λοιπόν δεν θα τις έχεις. Το ροκ είναι ένα είδος μουσικής που εμφανίστηκε στα μέσα του προηγούμενου αιώνα και γνώρισε τεράστια επιτυχία. Παρ'όλα αυτά, υπάρχουν πολλά πράγματα που είναι ροκ. Ροκ είναι ο Yoda από το Star Wars, ας πούμε.
Δημήτρης: Το ροκ το ελληνικό είναι ζεϊμπέκικο.
Μιχάλης: Ροκ είναι σίγουρα η φάτσα του Οδυσσέα στα live όταν κάνω λάθος και γυρνάει να με κοιτάξει.
Πάνος: Ροκ είναι να ανεβαίνουν δύο erasmus φοιτήτριες -ξανθιές ψηλές γαλανομάτες- στη σκηνή και να μας ζητάνε να υπογράψουμε “πάνω τους”. Μη γελάς καθόλου, έχει γίνει αυτό.
Οδυσσέας: (διακόπτει) ...όπως βλέπεις παρασυρόμαστε εύκολα και λέμε ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, και δεν το θες αυτό. Οπότε πάμε καλύτερα στην επόμενη ερώτηση.

Μουσικές γνώσεις και επιρροές;

Πάνος: Τέλεια ερώτηση. Η επιρροή του καθενός είναι διαφορετική, τόσο πολύ που απορείς. Ο Μήτσος ακούει κυρίως ελληνικό και έντεχνο, ξέρεις τώρα, Θανάση Παπακωνσταντίνου και τέτοια. Ο Οδυσσέας και ο Μιχάλης είναι κυρίως του ποζεράδικου ατέρμονου σολαρίσματος headbanging σκληρού μέταλ.
Μιχάλης, Οδυσσέας: (εξεγείρονται)Ψέμα.
Πάνος: Ε εντάξει του πιο progressive ρε παιδί μου. Ψαγμένα πράγματα, ξέρεις εσύ τώρα.
Και ο Πάνος;
Πάνος: Έλα ντε. Κυρίως ροκ, αλλά και από τα άλλα. Δεν το κατηγοριοποιείς.
Μιχάλης: Σίγουρα ο Πάνος ακούει αυτά που χρειάζεται για να μας τα προτείνει για πρόβες και στη συνέχεια για live!
Πάνος: Με χρησιμοποιούν πολύ συχνά, πίστεψέ με (γέλια).

Ποια κατά την άποψή σας είναι η καλύτερή σας διασκευή και ποια η αγαπημένη;

Πάνος: Εννοείται πως θα πάρεις πολλές απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση. Δικιά μου γνώμη είναι ότι η πιο ωραία μας ιδέα ήταν να διασκευάσουμε σε ροκ το Breathe των Prodigy.
Δημήτρης: Ο Διάφανος του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Σίγουρα.
Οδυσσέας: Το Time is running out των Muse ρε παιδιά.
Πάνος, Δημήτρης, Μιχάλης: Πσσσς, ναι ναι ναι ναι.
Μιχάλης: Δεν μου αρέσει τίποτα, αγγαρεία κάνω (γέλια). Πλάκα κάνω εννοείται, μάλλον τα αγαπημένα μου είναι τα “πειραγμένα” τραγούδια των beatles.
Πάνος: Πάντως και εμείς και το κοινό γλεντάμε και με τραγούδια στα οποία δεν έχουμε βάλει και τόσο τις πινελιές μας, όπως το Senorita των James, η το Rock and Roll Queen των Subways που τα λέμε όπως ακριβώς είναι και αυθεντικά....
Πώποτας(περαστικός): Το Poker Face.

Λογικά μετά το καλοκαίρι, λόγω πτυχίων, θα το βάψετε μπλε και θα το πετάξετε το γκρουπάκι (Μου φάνηκε αστείο είναι η αλήθεια). Τι αναμένεται να κάνετε στο μέλλον;

Πάνος: Κάτσε, αμέσως εσύ, έβγαλες συμπέρασμα. Θα δούμε. Προς το παρόν το μόνο που βάφεται μπλε είναι το πτυχίο.
Οδυσσέας: Θα συνεχίσουμε. Δεν το παρατάς έτσι το άθλημα, δεν παρατάς έτσι την ομάδα!! (κάνει πως ανάβει καπνογόνο, αγκαλιάζει τους γύρω του). Τώρα που αρχίζουμε και τα εκτός έδρας στο Ηράκλειο...
Δημήτρης: Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες. Όλο και κάτι θα γίνει. Η αλήθεια είναι πάντως, πως κανείς δεν το έχει σκεφτεί.
Μιχάλης: Ο Πάνος και εγώ είμαστε μάλλον οι πρώτοι που θα φύγουμε. Το μόνο που λέω είναι ότι ένας σοβαρός λόγος για να μην το κάνουμε είναι οι Paint it Blue.

Και τέλος ένα μήνυμα στους θαμώνες και στους θαυμαστές σας;

Δημήτρης: Ελάτε πρώτα εσείς στο μαγαζί, και θα σας το πούμε εκεί.
Οδυσσέας: Ευχαριστούμε για όλα. Χωρίς εσάς θα ήμασταν ένα τίποτα. Συγχαρητήρια στους φιλάθλους μας. Εμείς θα συνεχίσουμε να δίνουμε σε κάθε τραγούδι το 110%.
Μιχάλης: May the force be with you...
Πάνος: Τέλειωσε η συνέντευξη κιόλας; Είδες άμα έχεις καλή παρέα, ε; Λοιπόν, τα λέμε στο City Hall αγαπούλες...

Ένα τέλειο μισάωρο

Η revisited έκδοση του παλιού ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ video clip του Fight for Your Right to Party... Απίστευτα καλό. Πρωταγωνιστούν: Danny McBride (μα τι θεός), Will Ferrell, Elijah Wood, Jack Black and many more.




Το οποίο βίντεο φυσικά είναι συνέχεια αυτουνού:





Γυρισμένο εν έτει 1986. Κλαίω.

Χαιρετώ ε

Υπάρχει μια ιδιαίτερη χαρά για το πρώτο post του blog αυτού.