The Dive - The Dive (2011)

Το έχουμε ξαναπεί πολλές φορές, στην underground σκηνή της Ελλάδας υπάρχει πολύ μα πολύ ψωμί, και ιδιαίτερα στην Αθήνα. Σήμερα ο λόγος για τους The Dive.

Κάποιοι λένε ότι το grunge πέθανε τόσο γρήγορα όσο ξέσπασε, κάπου βαθιά στο Seattle στην αρχή των 90's. Όσο κι αν υπάρχει διχογνωμία για αυτό, είναι γεγονός ότι δεν υπάρχει πλέον μια Sub Pop για να βγάζει σωριδόν grunge ήχο και συγκροτήματα με το κιλό.

Κλαίμε όλοι όταν βγάζουμε ξανά από την ντουλάπα τα σκονισμένα cd των Mudhoney, Melvins, Screaming Trees, Soundgarden και φυσικά Nirvana, Jesus and Mary Chain... Σαν παιδιά των 90's που σέβονται τον εαυτό τους.

Εξακολουθεί όμως να είναι δύσκολο να παραδεχθείς ότι το grunge πέθανε. Δε σου πάει η καρδιά. Μένεις εν τέλει με την παρηγοριά και τη διαπίστωση ότι το συγκεκριμένο είδος έχει πλέον διοχετευθεί και αναμειχθεί στα άλλα είδη μουσικής, όπου άλλες φορές κάνει φανερή την ίδια του την παρουσία, άλλες φορές μόνο την επιρροή. Επιρροή μεγάλη και αδιαμφησβίτητη.

Παρ' όλα αυτά κλαίμε όλοι και με αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια με τις ελληνικές μπάντες, που ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερες που έχουν να μας πουν κάτι καλό, έως πολύ καλό, έως εντυπωσιακό.



The Dive λοιπόν, ο grungόηχος διατηρεί την παλιά του αίγλη, χωρίς νοσταλγία όμως από μια εποχή χωρίς επιστροφή, αλλά αντιθέτως με έμφαση και στα σημερινά μουσικά δεδομένα. Σίγουρα μιλάμε για πολλά κιλά ενέργειας, και ναι, το πρώτο τραγούδι του δίσκου θυμίζει "About a girl" από Nirvana, το δεύτερο τραγούδι του δίσκου και ο loco ρυθμός θυμίζει Tool. Σίγουρα ένα άλμπουμ που αξίζει την προσοχή, πόσο μάλλον στην εποχή που πλέον τέτοιες μπάντες είναι δύσκολο να δουν τα φώτα της δημοσιότητας.

Καλή ακρόαση. Brought to you από την λεβεντομάνα πλέον Spinalonga Records.

Κλικ στην εικόνα για download.

 

Γιατί πρέπει. Alcohol song #5

Γιατί αυτό βάζεις πριν κοιμηθείς.

Puscifer - Conditions of my Parole

Πριν μπούμε στο ψητό πρέπει να παραδεχτούμε το εξής. Αγαπάμε, εκτιμάμε, παρακολουθούμε πολλά συγκροτήματα και καλλιτέχνες όλων των ειδών. Όμως ο λόγος για τον οποίο τρέφουμε σε κάποιους ιδιαίτερα αισθήματα είναι πάλι πολύ σύνθετος. 

Μπορεί να είναι απλά ωραίοι τύποι, να γράφουν καλή μουσική, να ξέρουν πώς να τραβάνε την προσοχή, άλλοι μπορεί να είναι απλά κατασκευάσματα. 

Προσπαθείς κι εσύ λοιπόν να κατατάξεις σε κατηγορίες ψάχνοντας τα συν και τα πλην. Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι κάτι το ιδιαίτερο. Βρίσκεται εκτός συναγωνισμού όχι επειδή δεν έχει συν και πλην, αλλά επειδή αποτελεί ξεχωριστό ακατηγοριοποίητο κεφάλαιο και συνεχίζει να είναι σε ότι κάνει. 

Ο λόγος για τον Maynard James Keenan των Tool. ΟΚ, έχουμε δείγματα γραφής. Μιλάμε για τον frontman των Tool και των A Perfect Circle, δεν χρειαζόμαστε κάτι άλλο.

Αχάριστος. Δεν φτάνει που απολαμβάνει όλη τη δόξα από τις δύο αυτές μπάντες. Δουλεύει και σε ακόμα ένα side project ονόματι Puscifer:

Πρώτον: Ωραίο όνομα. 

Δεύτερον: Γλεντάει τους πάντες μόνος του, και φαίνεται να το απολαμβάνει, όπως ακριβώς κάνει και με τους Tool. Σάτυρα το λες; τρέλα; κάτι τέτοιο.

Τρίτον: Πραγματική μηχανή παραγωγής μουσικής. Είναι λίγοι οι ακούραστοι που το πετυχαίνουν αυτό, ο Keenan είναι ένας από αυτούς. Γι' αυτό και δεν τον χωράνε οι παραπάνω κατηγορίες που προείπαμε.

Τέταρτον: Ποιος είπε ότι τα φωνητικά των Tool δεν ταιριάζουν με ηλεκτρονική ατμοσφαιρική μουσική;

Κάνουμε κλικ στην εικόνα για download, το album Conditions of my Parole.

ΥΓ. Μου πήρε πολλή ώρα για να διαλέξω ποιο από τα δύο άλμπουμ θα ανεβάσω. Προτίμησα τελικά το δεύτερο γιατί είναι πιο πρόσφατο (2011). Το πρώτο, με τίτλο "V for Vagina" (κλαίω ξανά), είναι κι αυτό φανταστικό.