Παντελώς απούσα η συντακτική ομάδα του μπλογκ αυτού, ενώ καίγεται το σύμπαν εδώ και πολλές ημέρες.
Είναι σχεδόν βέβαιο λοιπόν, ότι οι εξυπνάδες τύπου "ανεβάζω στο μπλογκ την ψαγμένη μουσικούλα που άκουσα τις προάλλες και μου άρεσε" μάλλον είναι για όταν οι συνθήκες είναι ήρεμες και ήμερες.
Βρισκόμαστε κατά τη διάρκεια του "τίποτα δεν είναι μια από τα ίδια". Έχει αρχίσει και δεν μένει τίποτα ανεπηρέαστο. Άρα ο χαρακτήρας ενός μπλογκ τύπου "ανεβάζω μουσικούλες" και τελεία, δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσε να στέκει τώρα. Σε πρώτη φάση σκέφτεσαι αν αξίζει να καταναλώνεις φαιά ουσία και χρόνο για να ακούσεις κανένα δισκάκι ή να γράψεις μια καλή περίληψη ή αφιέρωμα της ζωής του RL Burnside ή της Amy Winehouse (βλ. προηγούμενα posts, γαμάνε). Τι σκατά νόημα έχει ρε βλάκα, εδώ γαμιέται το σύμπαν. Και θα έχεις και λίγο δίκιο.
Κι αναρωτιέσαι καμιά φορά. Θα μπορούσε να γίνει και χωρίς αυτά; Μπορεί να δυσκολεύεσαι και να ζορίζεσαι πιο πολύ να πληρώσεις το ρεύμα ή το internet, αλλά, άπαξ και το πληρώσεις και το pc δουλεύει ακόμα, θα ακούσεις μουσική ή δεν θα ακούσεις; Κι άμα πετύχεις και κανένα καλό άλμπουμ, τη γάμησες. Θα σκάσεις αν δεν το πεις σε κανέναν. Άσ' τα, και λες μέσα στον πανικό για τους Hellacopters που ανακάλυψες τώρα, ενώ είναι πόσα χρόνια συγκρότημα, και ήταν και τόσο καιρό στον σκληρό σου, και τι μπαντάρα που είναι, και μπλα μπλα... ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ ΡΕ. ΕΚΤΟΣ. Δεν βοηθάς έτσι.
Ίσως θέλει λίγο πιο ψυχραιμία. Είναι έτσι; Δεν βοηθάει όντως; Και μετά κάθεσαι και σκέφτεσαι. Η διέξοδος, η αντίσταση, και τέτοιες "ξύλινες" έννοιες είναι τόσο μονοσήμαντες; Ίσως όχι. Μια συναυλία ή ένα ποτήρι μπύρα ή έστω μια χαζοκουβέντα για το ποιος μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει τους Radiohead ή τους Pink Floyd (κανείς) πολλές φορές είναι -για σένα- τόσο αποτελεσματικές, ισοδυναμούν όσο μια διαδήλωση. Για την ακρίβεια, η "διαδήλωση" είναι αυτή που πρέπει να διαπνέει και όλα τα υπόλοιπα. Για να καταφέρουμε μια μέρα, να μην είμαστε "εκτός θέματος" σε ό,τι κι αν λέμε.
Κι εσύ που διαβάζεις αυτές εδώ τις γραμμές, ξέρεις σίγουρα και έχεις συζητήσει καμιά φορά (εκτός κι αν είσαι βλάκας) για το πότε σκατά θα βγουν οι καινούριοι Rage Against the Machine, έχουμε βαρεθεί όλο τα ίδια και τα ίδια "soundtracks". Εκτός θέματος κι αυτό; Μάλλον όχι.
Ε γι' αυτούς τους παραπάνω λόγους λοιπόν, θα ακούσεις και Hellacopters στο σπίτι, θα τους πεις και στον Μήτσο άμα τον δεις, κάνα τραγούδι τους status στο msn, και επειδή είσαι και λίγο ψώνιο θα το βάλεις και στο "για το ροκ". Και για να επιστρέψουμε στα λεγόμενα της τρίτης παραγράφου, τα παραπάνω δεν θα γίνουν μία από τα ίδια. Ναι οκ, συζητάμε χαιρόμαστε ανεβάζουμε μουσικούλες και τέτοια, αλλά όχι τελεία.
Σκάσε. Στο δια ταύτα.
Πολύ καλή μπάντα. Τους είχα στον σκληρό μου 300 χρόνια και εκτός από μια διαγώνια "περασιά", δεν τους είχα ξανακουμπήσει. Σίγουρα έχασα κάτι. Μην το χάσετε κι εσείς. Andersson, Dahlqvist, Hakansson, Eriksson, Lindstrom, Hellberg, άκου κάτι ονόματα, όχι δεν είμαι Σουηδός σου λέω, κι αυτοί Σουηδοί ΝΑΙ, αμάν. Έλεος. Όχι δεν το κάνω επίτηδες.
Τεσπά. Κατεβάστε το αλμπουμάκι, τσάμπα είναι. Ένα compilation με δικά τους τραγούδια. Γκαραζοφέρνουν.
ΥΓ. Δεν είναι οι καινούριοι Rage Against the Machine. Άμα βγουν θα το μάθεις και θα μου κάνεις comment.
Είναι σχεδόν βέβαιο λοιπόν, ότι οι εξυπνάδες τύπου "ανεβάζω στο μπλογκ την ψαγμένη μουσικούλα που άκουσα τις προάλλες και μου άρεσε" μάλλον είναι για όταν οι συνθήκες είναι ήρεμες και ήμερες.
Βρισκόμαστε κατά τη διάρκεια του "τίποτα δεν είναι μια από τα ίδια". Έχει αρχίσει και δεν μένει τίποτα ανεπηρέαστο. Άρα ο χαρακτήρας ενός μπλογκ τύπου "ανεβάζω μουσικούλες" και τελεία, δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσε να στέκει τώρα. Σε πρώτη φάση σκέφτεσαι αν αξίζει να καταναλώνεις φαιά ουσία και χρόνο για να ακούσεις κανένα δισκάκι ή να γράψεις μια καλή περίληψη ή αφιέρωμα της ζωής του RL Burnside ή της Amy Winehouse (βλ. προηγούμενα posts, γαμάνε). Τι σκατά νόημα έχει ρε βλάκα, εδώ γαμιέται το σύμπαν. Και θα έχεις και λίγο δίκιο.
Κι αναρωτιέσαι καμιά φορά. Θα μπορούσε να γίνει και χωρίς αυτά; Μπορεί να δυσκολεύεσαι και να ζορίζεσαι πιο πολύ να πληρώσεις το ρεύμα ή το internet, αλλά, άπαξ και το πληρώσεις και το pc δουλεύει ακόμα, θα ακούσεις μουσική ή δεν θα ακούσεις; Κι άμα πετύχεις και κανένα καλό άλμπουμ, τη γάμησες. Θα σκάσεις αν δεν το πεις σε κανέναν. Άσ' τα, και λες μέσα στον πανικό για τους Hellacopters που ανακάλυψες τώρα, ενώ είναι πόσα χρόνια συγκρότημα, και ήταν και τόσο καιρό στον σκληρό σου, και τι μπαντάρα που είναι, και μπλα μπλα... ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ ΡΕ. ΕΚΤΟΣ. Δεν βοηθάς έτσι.
Ίσως θέλει λίγο πιο ψυχραιμία. Είναι έτσι; Δεν βοηθάει όντως; Και μετά κάθεσαι και σκέφτεσαι. Η διέξοδος, η αντίσταση, και τέτοιες "ξύλινες" έννοιες είναι τόσο μονοσήμαντες; Ίσως όχι. Μια συναυλία ή ένα ποτήρι μπύρα ή έστω μια χαζοκουβέντα για το ποιος μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει τους Radiohead ή τους Pink Floyd (κανείς) πολλές φορές είναι -για σένα- τόσο αποτελεσματικές, ισοδυναμούν όσο μια διαδήλωση. Για την ακρίβεια, η "διαδήλωση" είναι αυτή που πρέπει να διαπνέει και όλα τα υπόλοιπα. Για να καταφέρουμε μια μέρα, να μην είμαστε "εκτός θέματος" σε ό,τι κι αν λέμε.
Κι εσύ που διαβάζεις αυτές εδώ τις γραμμές, ξέρεις σίγουρα και έχεις συζητήσει καμιά φορά (εκτός κι αν είσαι βλάκας) για το πότε σκατά θα βγουν οι καινούριοι Rage Against the Machine, έχουμε βαρεθεί όλο τα ίδια και τα ίδια "soundtracks". Εκτός θέματος κι αυτό; Μάλλον όχι.
Ε γι' αυτούς τους παραπάνω λόγους λοιπόν, θα ακούσεις και Hellacopters στο σπίτι, θα τους πεις και στον Μήτσο άμα τον δεις, κάνα τραγούδι τους status στο msn, και επειδή είσαι και λίγο ψώνιο θα το βάλεις και στο "για το ροκ". Και για να επιστρέψουμε στα λεγόμενα της τρίτης παραγράφου, τα παραπάνω δεν θα γίνουν μία από τα ίδια. Ναι οκ, συζητάμε χαιρόμαστε ανεβάζουμε μουσικούλες και τέτοια, αλλά όχι τελεία.
Σκάσε. Στο δια ταύτα.
Πολύ καλή μπάντα. Τους είχα στον σκληρό μου 300 χρόνια και εκτός από μια διαγώνια "περασιά", δεν τους είχα ξανακουμπήσει. Σίγουρα έχασα κάτι. Μην το χάσετε κι εσείς. Andersson, Dahlqvist, Hakansson, Eriksson, Lindstrom, Hellberg, άκου κάτι ονόματα, όχι δεν είμαι Σουηδός σου λέω, κι αυτοί Σουηδοί ΝΑΙ, αμάν. Έλεος. Όχι δεν το κάνω επίτηδες.
Τεσπά. Κατεβάστε το αλμπουμάκι, τσάμπα είναι. Ένα compilation με δικά τους τραγούδια. Γκαραζοφέρνουν.
ΥΓ. Δεν είναι οι καινούριοι Rage Against the Machine. Άμα βγουν θα το μάθεις και θα μου κάνεις comment.
ΥΓ2. Στην τελική, δεν είμαστε ΚΝίτες, καταδικασμένοι να ακούμε Βασίλη Παπακωνσταντίνου μέχρι να πεθάνουμε. Εκεί θέλει να καταλήξει το ποστ αυτό.
ΥΓ3. Δεν έχω τίποτα με τον Βασιλάρα, αντιθέτως, τον πάω απίστευτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου