Η νέα φάση των "Cube" (το ένα και μοναδικό άλμπουμ τους εδώ) λέγεται Kooba Tercu και μας αρέσει.
Bandcamp link
Bandcamp link
Gia to rock
Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014
Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014
Circassian - Hantse Guashe
Circassian's debut album 'Hantse Guashe' released on 13/01/2014.
Released on Chaotic Synergy records, with the support of Spinalonga records and Body Blows records.
Ωραία ψυχεδέλια, λίγο μελωδίες, λίγο garage, λίγο kraut, χωρίς πολλά πολλά μία ακόμα μπάντα από τη Spinalonga Records. Λιτά και απέριττα, όπως και οι ίδιοι θέλουν να είναι. Με λίγο ψάξιμο στην Αθήνα τους πετυχαίνεις συχνά σε live. Τα επόμενα δύο, στο Bios 7/2, και στο Six Dogs 9/2.
Ολόκληρο το άλμπουμ σε καλύτερη ποιότητα εδώ.
Bandcamp
Released on Chaotic Synergy records, with the support of Spinalonga records and Body Blows records.
Ωραία ψυχεδέλια, λίγο μελωδίες, λίγο garage, λίγο kraut, χωρίς πολλά πολλά μία ακόμα μπάντα από τη Spinalonga Records. Λιτά και απέριττα, όπως και οι ίδιοι θέλουν να είναι. Με λίγο ψάξιμο στην Αθήνα τους πετυχαίνεις συχνά σε live. Τα επόμενα δύο, στο Bios 7/2, και στο Six Dogs 9/2.
Ολόκληρο το άλμπουμ σε καλύτερη ποιότητα εδώ.
Bandcamp
Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013
Graveyard - Lights out
Είναι φοβερό αυτό που γίνεται στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Αν έκανε κάποιος μια εκτίμηση για το τι επιπτώσεις μπορεί να έχει η κρίση στο γενικότερο κομμάτι της μουσικής (σκηνή, συναυλίες, μπάντες), σίγουρα δε θα έβλεπε τα πράγματα και πολύ φωτεινά. Πόσες συναυλίες να γίνουν στην Ελλάδα και πόσο κόσμο να μαζέψουν; ποιος θα πάει; ποιο συγκρότημα θα επιλέξει να έρθει σε κατεστραμμένη χώρα για να κάνει live?
Κι όμως, εδώ έρχεται να διαψευστεί και η πιο αισιόδοξη εκτίμηση. Τα πράγματα είναι πιο καλά όχι απ' όσο τα περιμέναμε, αλλά ακόμα καλύτερα απ' ότι προ κρίσης, προ ολικής καταστροφής. Είναι γύρω στην πενταετία και λίγο παραπάνω που η εγχώρια μουσική σκηνή ανθίζει. Που ξεπηδούν όλο και περισσότερες αξιοπρεπέστατες μπάντες από δω κι από 'κει, με ένα φανατικό κοινό που όλο και μεγαλώνει, ακολουθεί και παρακολουθεί, έχει ταυτότητα, μυαλό, συνείδηση, γεμίζει μαγαζιά, χώρους συναυλιών και φεστιβάλ. Κόσμος που γνωρίζει έτσι θα την παλέψει και μέσα στην κρίση, μέσα σε όλα τα προβλήματα. Μπάντες που δεν πάνε να πιάσουν "την καλή", αλλά ξέρουν και έχουν απόλυτη συνείδηση ότι αυτό το κάνουν στην κυριολεξία "ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΚ".
Ως εκ τούτου, και με ένα τέτοιο target group να δίνει τον τόνο πάντα και παντού, και τα live που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να μας κάνουν να τρίβουμε τα μάτια μας. Τα μαγαζιά στα οποία έχουμε λιώσει τη ζωή μας, βλέπε ΑΝ, Gagarin, ή και καινούρια όπως το Six Dogs και το Zero, έχουν στην κυριολεξία κάθε μέρα ένα live άξιο παρακολούθησης. Τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε δει Sleep, Down, Clutch, Kvelertak, Radio Moscow, Truckfighters, Red Fang, Jucifer... και δεν τελειώνει, σίγουρα ξεχνάω πολλούς.
Μία από αυτές τις αξιόλογες μπαντάρες θα είναι και οι Graveyard, αυτή την Παρασκευή 29/11.
Πρόκεται για μία ακόμα blues/rock/psych/stoner -όπως θες πες την- μπάντα από τη Σουηδία, που έχει πολλά να μας πει. Ενεργοί από το 2007, με τρία άμπουμ στο ενεργητικό τους (Graveyard, Hisingen blues, Lights out). Ανεβάζω τον τελευταίο και ομολογουμένως καλύτερό τους δίσκο για download.
Garage, Rock 'n' roll (Industry of murder, Seven seven, Fool in the end), μπαλάντες αλά 70's κλάψα (Slow motion countdown, Hard time lovin', 20/20 tunnel vision), με ουρλιαχτά αλά Led Zeppelin ή κάτι τέτοιο, ποιο βαριά riff (The suits, the law and the uniform, Endless Night, Goliath) για αλατοπίπερο. Ένας δίσκος με λίγο απ΄ όλα, χορταστικός χωρίς κοιλιές και άσκοπα γεμίσματα. Κατεβαίνει πανεύκολα. Είναι το καλύτερο δείγμα να γευτείς, ενδεικτικό για το τι θα παιχτεί την Παρασκευή, ιδανικό για να σε πείσει να έρθεις, καθώς απ' ότι φαίνεται παίζουν τα περισσότερα -αν όχι όλα- κομμάτια από αυτό το άλμπουμ.
Τα λέμε την Παρασκευή λοιπόν. Για endless night.
Κι όμως, εδώ έρχεται να διαψευστεί και η πιο αισιόδοξη εκτίμηση. Τα πράγματα είναι πιο καλά όχι απ' όσο τα περιμέναμε, αλλά ακόμα καλύτερα απ' ότι προ κρίσης, προ ολικής καταστροφής. Είναι γύρω στην πενταετία και λίγο παραπάνω που η εγχώρια μουσική σκηνή ανθίζει. Που ξεπηδούν όλο και περισσότερες αξιοπρεπέστατες μπάντες από δω κι από 'κει, με ένα φανατικό κοινό που όλο και μεγαλώνει, ακολουθεί και παρακολουθεί, έχει ταυτότητα, μυαλό, συνείδηση, γεμίζει μαγαζιά, χώρους συναυλιών και φεστιβάλ. Κόσμος που γνωρίζει έτσι θα την παλέψει και μέσα στην κρίση, μέσα σε όλα τα προβλήματα. Μπάντες που δεν πάνε να πιάσουν "την καλή", αλλά ξέρουν και έχουν απόλυτη συνείδηση ότι αυτό το κάνουν στην κυριολεξία "ΓΙΑ ΤΟ ΡΟΚ".
Ως εκ τούτου, και με ένα τέτοιο target group να δίνει τον τόνο πάντα και παντού, και τα live που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να μας κάνουν να τρίβουμε τα μάτια μας. Τα μαγαζιά στα οποία έχουμε λιώσει τη ζωή μας, βλέπε ΑΝ, Gagarin, ή και καινούρια όπως το Six Dogs και το Zero, έχουν στην κυριολεξία κάθε μέρα ένα live άξιο παρακολούθησης. Τα τελευταία δύο χρόνια έχουμε δει Sleep, Down, Clutch, Kvelertak, Radio Moscow, Truckfighters, Red Fang, Jucifer... και δεν τελειώνει, σίγουρα ξεχνάω πολλούς.
Μία από αυτές τις αξιόλογες μπαντάρες θα είναι και οι Graveyard, αυτή την Παρασκευή 29/11.
Πρόκεται για μία ακόμα blues/rock/psych/stoner -όπως θες πες την- μπάντα από τη Σουηδία, που έχει πολλά να μας πει. Ενεργοί από το 2007, με τρία άμπουμ στο ενεργητικό τους (Graveyard, Hisingen blues, Lights out). Ανεβάζω τον τελευταίο και ομολογουμένως καλύτερό τους δίσκο για download.
Garage, Rock 'n' roll (Industry of murder, Seven seven, Fool in the end), μπαλάντες αλά 70's κλάψα (Slow motion countdown, Hard time lovin', 20/20 tunnel vision), με ουρλιαχτά αλά Led Zeppelin ή κάτι τέτοιο, ποιο βαριά riff (The suits, the law and the uniform, Endless Night, Goliath) για αλατοπίπερο. Ένας δίσκος με λίγο απ΄ όλα, χορταστικός χωρίς κοιλιές και άσκοπα γεμίσματα. Κατεβαίνει πανεύκολα. Είναι το καλύτερο δείγμα να γευτείς, ενδεικτικό για το τι θα παιχτεί την Παρασκευή, ιδανικό για να σε πείσει να έρθεις, καθώς απ' ότι φαίνεται παίζουν τα περισσότερα -αν όχι όλα- κομμάτια από αυτό το άλμπουμ.
Τα λέμε την Παρασκευή λοιπόν. Για endless night.
Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013
Κλαίμε όλοι: Nightstalker - Children of the sun.
Κλαίμε όλοι βλέποντας αυτή την ΚΛΙΠΑΡΑ.
Ένα βίντεο αφιερωμένο από τους στόκους σε όλους όσους κρατάνε τη φάση ζωντανή.
Συγκίνησις.
Μεγάλο κλιπ.
Ένα βίντεο αφιερωμένο από τους στόκους σε όλους όσους κρατάνε τη φάση ζωντανή.
Συγκίνησις.
Μεγάλο κλιπ.
Συνεχίστε έτσι.
Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013
Vista Chino - Peace
Πριν ξεκινήσουμε οποιαδήποτε κουβέντα, οφείλουμε να κάνουμε μια παραδοχή. Οι Kyuss είναι ένα συγκρότημα το οποίο χρήζει τεράστιας αποδοχής και "respect" από οπαδούς διαφόρων ειδών μουσικής. Αν έλειπαν αυτοί, πολλά πράγματα στο μουσικό χάρτη δε θα ήταν όπως τώρα. Αποτελεί συγκρότημα σταθμό. Δεν επεκτείνομαι άλλο, εξάλλου αν δεν ξέρετε τι εστί Kyuss δύσκολα θα πέσετε πάνω στο blog αυτό.
Reunion των Kyuss έγινε πριν λίγα χρόνια με το όνομα Kyuss Lives!, μετά από αιώνιες κόντρες μεταξύ των πρώην μελών. Για την ακρίβεια, κόντρα του Josh Homme με όλα τα υπόλοιπα μέλη. (Ο Brant Bjork, ντράμερ των Kyuss και από τις πιο συμπαθείς προσωπικότητες αυτού του είδους μουσικής, είχε δηλώσει μεταξύ άλλων πως δεν άντεχε άλλο τις τεράστιες αψιμαχίες μεταξύ John Garcia (φωνή) και Josh Homme, γι'αυτό και αναγκάστηκε να αφήσει πρώτος τη μπάντα.)
Εν τέλει, το reunion έγινε χωρίς αυτόν (όχι πως ήθελε), και αποφάσισε μετά από δύο πετυχημένα tour συναυλιών να βγάλει και δίσκο. Εν τω μεταξύ βρισκόταν εν εξελίξει οι δικαστικές διαμάχες, οι οποίες κατέληξαν στην αλλαγή του ονόματος από Kyuss Lives! σε Vista Chino.
Γενικά σαν εξυπνάκηδες τύποι γύρω από το θέμα της μουσικής, δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι έχουμε μία εμπάθεια εκ των προτέρων με όλα τα reunion. Παρ' όλα αυτά, είναι τεράστια η αγάπη για μια τέτοια μπάντα, που λες "δε γαμιέται" αν πρόκειται να ακούσεις ξανά τέτοια πράγματα όπως αυτά που μας είχαν χαρίσει οι Kyuss στις αρχές του 90'.
Και αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο ανεβαίνει το άλμπουμ αυτό. Οποιοσδήποτε λάτρεψε τον ήχο των Kyuss σίγουρα το αναζήτησε με τη μία, του χάρισε πολλές ακροάσεις, αλλά ταυτόχρονα ...ξενέρωσε κιόλας. Αχνοφαίνονται τα στοιχεία από παλιά, η φωνή του Garcia έχει χάσει αισθητά έδαφος, γενικώς, λίγα είναι εκείνα τα σημεία που τους κάνουν αντάξιους του παλιού τους εαυτού. Τα riff δεν είναι τα μεγαλοπρεπέστατα που κάποτε έγραφε ο Josh Homme, και μας δημιουργεί εμάς το ερώτημα, μήπως τελικά ήταν αυτός ο ίδιος ο καταλύτης της τότε επιτυχίας.
Όπως και να' χει, δε θα μπορούσε να μην είχε ανέβει ο δίσκος αυτός εδώ. Μας νίκησε η αδυναμία μας. Αν μιλούσαμε για κάποιο καινούριο συγκρότημα, κάπου στην αφάνεια, που είπε να βγάλει ένα πρώτο άλμπουμ με όλες του τις δυσκολίες, μπορεί να κάναμε και θετικές κριτικές. Όμως, για τους φτασμένους στονεράδες που στελεχώνουν αυτό το σχήμα, απογοητευόμαστε.
Josh Homme, μέχρι να ξαναεπιστρέψεις να τους βάλεις σε τάξη, θα ακούμε με μεγαλύτερη χαρά τον καινούριο δίσκο των Queens of the Stone Age, που γαμάει κιόλας. (ίσως επανέλθουμε για αυτό σε κάποιο ποστ αργότερα.)
Παρ' όλα αυτά, αξίζει κάποια ακούσματα. Όπως και να'χει, οι Kyuss είναι. Ή έστω, κάποιοι από αυτούς.
Reunion των Kyuss έγινε πριν λίγα χρόνια με το όνομα Kyuss Lives!, μετά από αιώνιες κόντρες μεταξύ των πρώην μελών. Για την ακρίβεια, κόντρα του Josh Homme με όλα τα υπόλοιπα μέλη. (Ο Brant Bjork, ντράμερ των Kyuss και από τις πιο συμπαθείς προσωπικότητες αυτού του είδους μουσικής, είχε δηλώσει μεταξύ άλλων πως δεν άντεχε άλλο τις τεράστιες αψιμαχίες μεταξύ John Garcia (φωνή) και Josh Homme, γι'αυτό και αναγκάστηκε να αφήσει πρώτος τη μπάντα.)
Εν τέλει, το reunion έγινε χωρίς αυτόν (όχι πως ήθελε), και αποφάσισε μετά από δύο πετυχημένα tour συναυλιών να βγάλει και δίσκο. Εν τω μεταξύ βρισκόταν εν εξελίξει οι δικαστικές διαμάχες, οι οποίες κατέληξαν στην αλλαγή του ονόματος από Kyuss Lives! σε Vista Chino.
Γενικά σαν εξυπνάκηδες τύποι γύρω από το θέμα της μουσικής, δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι έχουμε μία εμπάθεια εκ των προτέρων με όλα τα reunion. Παρ' όλα αυτά, είναι τεράστια η αγάπη για μια τέτοια μπάντα, που λες "δε γαμιέται" αν πρόκειται να ακούσεις ξανά τέτοια πράγματα όπως αυτά που μας είχαν χαρίσει οι Kyuss στις αρχές του 90'.
Και αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο ανεβαίνει το άλμπουμ αυτό. Οποιοσδήποτε λάτρεψε τον ήχο των Kyuss σίγουρα το αναζήτησε με τη μία, του χάρισε πολλές ακροάσεις, αλλά ταυτόχρονα ...ξενέρωσε κιόλας. Αχνοφαίνονται τα στοιχεία από παλιά, η φωνή του Garcia έχει χάσει αισθητά έδαφος, γενικώς, λίγα είναι εκείνα τα σημεία που τους κάνουν αντάξιους του παλιού τους εαυτού. Τα riff δεν είναι τα μεγαλοπρεπέστατα που κάποτε έγραφε ο Josh Homme, και μας δημιουργεί εμάς το ερώτημα, μήπως τελικά ήταν αυτός ο ίδιος ο καταλύτης της τότε επιτυχίας.
Όπως και να' χει, δε θα μπορούσε να μην είχε ανέβει ο δίσκος αυτός εδώ. Μας νίκησε η αδυναμία μας. Αν μιλούσαμε για κάποιο καινούριο συγκρότημα, κάπου στην αφάνεια, που είπε να βγάλει ένα πρώτο άλμπουμ με όλες του τις δυσκολίες, μπορεί να κάναμε και θετικές κριτικές. Όμως, για τους φτασμένους στονεράδες που στελεχώνουν αυτό το σχήμα, απογοητευόμαστε.
Josh Homme, μέχρι να ξαναεπιστρέψεις να τους βάλεις σε τάξη, θα ακούμε με μεγαλύτερη χαρά τον καινούριο δίσκο των Queens of the Stone Age, που γαμάει κιόλας. (ίσως επανέλθουμε για αυτό σε κάποιο ποστ αργότερα.)
Παρ' όλα αυτά, αξίζει κάποια ακούσματα. Όπως και να'χει, οι Kyuss είναι. Ή έστω, κάποιοι από αυτούς.
κλικ στην εικόνα για download.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)